Cihan Akın, 2007

Tını, Öz

Rüzgârla anlamlı çıngıraklar gibiyiz,

bir ilham sanki beklediğimiz

Görmedikçe, kaldıkça

ötekilerle bir

yabancıyız içimizde

-kendimize bile-

Rüzgarla anlamlıyız esip,

kattığınca önüne bizi

yumulup kalıyoruz oysa rüzgar bile

şanstır.

Anlamı bahşettiği kadarıyla umutsuzca

Sarılıveriyoruz ellerimize

Küçük gülücüklerin ısısında

Yeni dünyalar kuruyoruz.

Çekingenlikleri cebimizde, hayalleri zihnimizde

Bekleyişleri anlamlandırıyoruz, boş tınılı hamamlarda…

Olamıyoruz biz gibi,

Ne de olsa rüzgârda anlamlıyız

Rüzgârın bizdeki izi gibi…

2007