Se

Avuç kadar mutluluk,

göz alabildiğine gökyüzü, tabanların kadar hayat var toprağında.

Bu denli yalın, bu denli önceden söylenmiş zamanların kitabı. Her seferinde farklı okunan ve anlaşılamayan bir yalnızlık. Umutsuz var oluş, umuda dönüşen, sevinç dolu zamanlar. Kendi kadar, kendi ile oluşan zamansızlığımız.

Gülümsemek güzel, bir soğuk içecek gibi. Zamanın içinden dökülen bir eski dost, sahnelere yürümek, beklemek, özlemek, görmek ve yinelemek.

Ölümün sıklaştığı, istatistik olduğu, korkusunun da buharlaşarak normalleştiği günler. Eskisi gibi olmak anlamından uzakta, yeni umarsamaz, eski tumturak, orta evham yaşamaklar…

Avuç kadar umutluluk,

gözün alabildiğince yaşamak, akılların kadar hayat var kursağında..

Yaşamak; nostaljik bir romans.
Yaşamak; öğretilmişlikler bütünü..

17.8.2020