Nev-Zat

Babamın babası ile aynı adı paylaşmanın kaderimi etkisini pek düşünmemiştim. Belki de varlığında biriktirdiği güven sınamaları ile dolu hayatının olması, kendine asla ters düşmeyecek tutarlığını simgeleştiriyordu.

Onunla aklım başında diyalog kurduğumda aslında ne kadar çok yoğun bir diyalog içinde olduğumuzu anlayamamıştım.

Zaman kendini kovaladı. Hayat biraz daha bedenimde demlendi ve bir şekilde ve bir yönüyle, kendimi anlatabilmenin yollarını aradığım 30'lu yaşlarımda beni yakaladı.

Kendime uygun gördüğüm adımla, dede emaneti ad arasında sıkışmış onlarca hatıra ve yakıştırmanın ötesinde bir oluş hali olabileceğime dair bir fikri yaratabildim.

Şimdiden içimi net göremeyen ‘’var olma’’ gözlerim ve gözlüklerim, desteklerinin ışığında kırpışabiliyor.

Reddedemiyorum fakat biliyorum ‘’ yolun yarısı ‘’na gelmedim hatta henüz daha başlıyorum.

Hayatımda bir şekilde var olan herkesi, diledikleri şekilde selamlıyorum.

19.05.2022 13:20

I hadn’t given much thought to the effect of sharing the same name with my father’s father on my destiny. Perhaps the fact that he had a life full of confidence tests that he had accumulated in his existence symbolized his consistency, that he would never contradict himself.

When I had a sane dialogue with him, I couldn’t understand how intense the dialogue actually was.

Time chased itself. Life infused a little more in my body, and in one way or another, it caught up with me in my 30s, when I was looking for ways to express myself.

I was able to create an idea that I could be a state of being beyond dozens of memories and ascriptions stuck between the name that I saw fit for me and the name entrusted to my grandfather.

My “being or existential” eyes and glasses, which already can’t see clearly through me, can blink in the light of their support.

I can’t refuse, but I know I’m not at “half the way”, I’m just getting started.

I greet everyone who has been in my life in some way, however they wish.

May 19th 2022 01:20PM